Nie robię tajemnicy z tego, że poderwałam chłopaka córki. On szukał prawdziwej kobiety, a nie jakiejś smarkuli
Od dawna wiedziałam, że coś jest nie tak w relacji mojej córki z jej chłopakiem. Zbyt często widziałam w jego oczach niepewność, a w jej zachowaniu irytację. Nie robiłam z tego tajemnicy, aż w końcu zrozumiałam, że to ja mogłabym dać mu to, czego szuka…
On pragnął czegoś więcej niż dziecięcej zabawy. Potrzebował prawdziwej kobiety. Kiedy podjęłam decyzję, wiedziałam, że nie ma już odwrotu. To, co wydarzyło się potem, przeszło moje oczekiwania…
Kiedy wszystko zaczęło się psuć…
Relacja mojej córki z jej chłopakiem była napięta już od dłuższego czasu. Patrząc na nich, nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że coś między nimi nie grało. Karolina była młoda, niedojrzała, i choć nie chciałam tego przyznać, to popełniała wiele błędów w swoim związku. Była zazdrosna, niezdecydowana, a przede wszystkim… nie traktowała poważnie swojego partnera, Michała.
Zawsze myślałam, że to przejdzie. Że młodzi ludzie muszą się dotrzeć, popełniać błędy i uczyć się na nich. Jednak im dłużej obserwowałam, tym bardziej rosło we mnie przekonanie, że to nie Karolina potrzebowała dorastania – to Michał potrzebował kobiety, która go zrozumie. Z każdym dniem to, co widziałam, stawało się dla mnie jasne: on nie był stworzony dla niej. Był stworzony… dla mnie.
Wciągająca gra
Z Michałem mieliśmy coraz więcej wspólnych rozmów. Był przystojny, inteligentny, a przede wszystkim dojrzały. Rozumiał mnie, a ja czułam, że nie traktuje mnie jak „matkę swojej dziewczyny”, tylko jak kobietę, która naprawdę go interesuje. Zaczęło się niewinnie – kilka spojrzeń, żarty, drobne komplementy. Karolina była zbyt zajęta swoim telefonem, swoim światem, by zauważyć, co się dzieje tuż przed jej nosem.
Nie zamierzałam udawać. Nie robiłam tajemnicy z tego, co zaczynało się między nami rodzić. Michał potrzebował prawdziwej kobiety, a nie smarkuli, która nie potrafiła go docenić. Kiedy w końcu nasza chemia przestała być tylko niewinną zabawą, byłam już pewna, że wkrótce nadejdzie moment, w którym wszystko wyjdzie na jaw.
Napięcie rośnie
Wiedziałam, że nie mogę tego długo ukrywać. Karolina miała prawo się dowiedzieć. Z jednej strony czułam się winna, ale z drugiej… wiedziałam, że to, co się działo, było nieuniknione. Pewnego wieczoru, gdy Michał po raz kolejny miał się spotkać z Karoliną, zaproponowałam, żebyśmy porozmawiali sami. Był zaskoczony, ale nie protestował. Czułam, że czekał na to tak samo, jak ja.
Spotkaliśmy się w kawiarni. Rozmowa, która miała być tylko rozmową, szybko przerodziła się w coś więcej. Przestałam udawać. On też. Czułam, że to była prawdziwa chwila, w której oboje zrozumieliśmy, że to, co się dzieje, nie jest już przypadkiem. „Zasługujesz na kogoś lepszego” – powiedziałam. Spojrzał na mnie z tą iskrą w oczach, która mówiła więcej niż jakiekolwiek słowa.
Cała prawda wychodzi na jaw
Wiedziałam, że to, co robię, jest kontrowersyjne. Ale nie mogłam dłużej milczeć. Wieczorem, gdy Karolina wróciła do domu, powiedziałam jej wprost: „Musimy porozmawiać”. Była zaskoczona, ale nie mogła przewidzieć tego, co miało nadejść. Opowiedziałam jej wszystko – o mnie, o Michałku, o tym, co naprawdę czuje. Krzyki, płacz, wyrzuty – to wszystko nie mogło mnie już powstrzymać. Karolina była w szoku, a ja czułam, że wreszcie mogę być szczera.
Michał pojawił się chwilę później. Karolina próbowała go przekonać, żeby wrócił do niej, ale on patrzył tylko na mnie. „Już wszystko ustaliliśmy” – powiedział spokojnie. Te słowa wywołały w mojej córce prawdziwą burzę. Wybiegła z domu, trzaskając drzwiami. Wiedziałam, że ta noc zmieni nasze życie na zawsze.
Jak zakończyła się ta historia?
Po kilku tygodniach Karolina się wyprowadziła. Byłam przygotowana na to, że zerwie ze mną wszelkie kontakty. Ale Michał i ja… zaczęliśmy nowy rozdział. Czy to była zdrada? Może tak, ale dla mnie to była tylko prawdziwa miłość, która wreszcie odnalazła swoje miejsce.